Czy mały münsterländer to pies dla mnie?
Przyszły właściciel powinien rozważyć to sam. A my widzimy to tak:
1) AKTYWNOŚĆ
PLUSY:
Tak aktywny i wytrzymały pies, jakim jest mały münsterländer, znakomicie nadaje się do sportu i rekreacji. Świetnie się sprawdzi jako niestrudzony towarzysz całodziennych wycieczek pieszych, zwłaszcza górskich, jako kompan do wspólnego biegania, jazdy na rowerze i przejażdżek konnych. Wspaniale poradzi sobie w dogtrekkingu i canicrossingu (canicrossie). Po odpowiednim przeszkoleniu można próbować z nim także bikejoringu i skijoringu. Niektórzy chwalą sobie małe münsterländery jako psy do agility. Spotyka się je także na zawodach dummy.
MINUSY:
Tak aktywny i tak spragniony ruchu i zajęć pies, jakim jest mały münsterländer, nie nadaje się na pieska wyłącznie kanapowego, nakolankowego, domowego. Niezaspokojenie potrzeb ruchowych i węchowych psa sprawi, że pozostawiony sam sobie mały münsterländer może stać się uciążliwym członkiem rodziny. Będzie sobie sam znajdować zajęcia: w ogródku może kopać doły i niszczyć rośliny, w domu i w mieszkaniu – gryźć listwy i kable, zrywać tapety, niszczyć meble.
2) CECHY MYŚLIWSKIE
PLUSY:
Jako pies myśliwski mały münsterländer jest podatny na szkolenie i predysponowany do aktywności terenowej. Lasy, pola, łąki i woda to naturalne środowisko tych psów. Jako wszechstronne wyżły użytkowe doskonale jednak radzą sobie wszędzie, przystosowując się do rozmaitych warunków i sytuacji. Ich pęd do ciągnięcia można wykorzystać w lekkich zaprzęgach, dogtrekkingu i canicrossie. Jako psy myśliwskie są odporne na warunki atmosferyczne.
Bardzo czuły węch małego münsterländera sprawia, że bardzo ciekawym i bardzo skutecznym sposobem rozwijania inteligencji tych psów i zaspokajania ich potrzeb intelektualnych są wszelkiego rodzaju zabawy węchowe (maty węchowe, odnajdywanie schowanych przedmiotów, zabawy w chowanego). Świetnymi formami aktywności węchowej dla niepolujących małych münsterländerów są więc również takie psie sporty, jak nosework czy mantrailing.
MINUSY:
Jako pies myśliwski mały münsterländer bezwzględnie wymaga szkolenia. Umożliwi ono odpowiednie ukierunkowanie naturalnych psich zapędów i zapobiegnie polowaniu „na własną łapę”. Skłonność do przekładania pola (objawiająca się bieganiem zygzakiem przed człowiekiem) nieco utrudnia wykorzystywanie małych münsterländerów do tych sportów, które wymagają biegania wprost przez siebie.
Bardzo czuły węch małego münsterländera sprawia, że psy te są szczególnie wrażliwe na zapachy. Używanie w domu środków chemicznych (zapachowych proszków do prania, płynów do czyszczenia, odświeżaczy powietrza, dezodorantów, perfum) może spowodować, że pies – starając się pozyskać zapach naturalny – podczas spacerów będzie się tarzać w padlinie lub ekskrementach.
3) ZAMIŁOWANIE DO WODY
PLUSY:
Naturalny pociąg do wody małych münsterländerów sprawia, że to znakomite psy dla miłośników rekreacji wodnej: odpowiednio przeszkolone będą bardzo miłymi i pomocnymi kompanami kąpieli morskich, rzecznych i jeziorowych, towarzyszami wypraw kajakowych czy psami pokładowymi (można je nauczyć wyskakiwania na ląd z cumą czy szukania w wodzie upuszczonych przedmiotów).
MINUSY:
Naturalny pociąg do wody objawia się również skłonnością do taplania się w kałużach i wchodzenia w bagno. Nieposkromiona psia chęć wykąpania się w rzece czy stawie utrudnia przebywanie z psem nad wodą, gdy z różnych powodów nie można na taką kąpiel pozwolić, a także wymaga przeszkolenia psa przed zabraniem go na kajak, łódkę czy jacht.
4) STOSUNEK DO WŁAŚCICIELA
PLUSY:
Potrzeba stałego kontaktu z człowiekiem i nastawienie na pracę z nim sprawiają, że psy tej rasy są chętne do współpracy, do nauki, do szkolenia. Ochoczo i z zapałem wykonują zadania zlecone przez człowieka i zazwyczaj przedkładają jego towarzystwo nad towarzystwo psów. Podczas długich wypraw czy wycieczek zniosą wszelkie niewygody, byle tylko być z człowiekiem. Na spacerach – mimo entuzjastycznego eksplorowania terenu – zazwyczaj nie wykazują chęci do ucieczek i radośnie wracają do człowieka, choć trzeba pamiętać o nieustannym ćwiczeniu przywoływania (najlepiej za pomocą gwizdka). Znakomicie czują się w rodzinie, wśród ludzi, zwłaszcza gdy są wychowywane z dziećmi. Towarzystwo innych zwierząt też im odpowiada
MINUSY:
Gotowość do towarzyszenia człowiekowi zawsze i wszędzie i nastawienie na kontakt z nim mogą stawać się przyczyną kłopotów, kiedy pies musi pozostać sam. U szczeniąt i młodych psów może objawiać się to lękiem separacyjnym, którego objawy są dość uciążliwe dla ludzi (psiak pozostawiony samopas w domu może wyć, drapać, gryźć, niszczyć). Odpowiednie postępowanie z psem pozwala zapobiec powstaniu lęku separacyjnego, a już istniejący lęk separacyjny da się z czasem wyleczyć. Trzeba jednak pamiętać, że mały münsterländer nie nadaje się do wielogodzinnego samotnego zamykania ani w kojcu, ani w domu, ani na podwórku.
5) STOSUNEK DO OBCYCH LUDZI
PLUSY:
Życzliwy stosunek psa do obcych ludzi sprawia, że jesteśmy – i my, i pies – postrzegani pozytywnie, nie musimy się też obawiać, że pies ugryzie kogoś, kto bez pytania będzie chciał go pogłaskać. Mały münsterländer – korzystający z podwórka wraz z innymi psami – będzie też dobrze pilnować posesji (ale pozostawiony sam, będzie myślał przede wszystkim o powrocie do swojego człowieka).
MINUSY:
Życzliwy stosunek psa do obcych ludzi może mieć negatywne konsekwencje, jeśli obcy człowiek będzie mieć złe intencje. Terytorializm z kolei może nastręczać kłopotów na kempingach czy polach namiotowych, kiedy pies zacznie bronić obozowiska przed innymi kempingowiczami czy zwykłymi przechodniami.
6) STOSUNEK DO INNYCH ZWIERZĄT
PLUSY:
Wychowany z kotami i innymi zwierzętami będzie je traktować jako rodzinę i nie zrobi im krzywdy, choć trzeba go pilnować podczas zabaw z kotami, królikami czy gryzoniami, bo forma zabawy może stać się niebezpieczna dla małego zwierzątka. Na spacerach jest albo przyjazny, albo obojętny wobec innych psów, psie bójki go nie interesują, z reguły unika konfliktów.
MINUSY:
Niewyszkolony mały münsterländer może uznać za zwierzynę łowną także zwierzęta domowe: może gonić koty, może polować na króliki i gryzonie. Jeśli chcemy mieć w domu nie tylko psa, lecz także kota czy inne małe zwierzątko, to powinniśmy wprowadzić je do domu przed psem albo wtedy, gdy pies jest jeszcze małym szczenięciem.
7) SZATA
PLUSY:
Zaletą szaty (sierści) dłuższej, z podszerstkiem, jest to, że psy z taką szatą są bardziej odporne na zimno, ponadto są zwykle wyżej oceniane na wystawach. Zaletą szaty krótszej, bez podszerstka, jest to, że do takiej sierści nie przyczepiają się rozmaite pamiątki roślinne, gdy psy buszują w lesie i w zaroślach. Taka szata jest też łatwiejsza w utrzymaniu.
MINUSY:
Wadą szaty (sierści) dłuższej, z podszerstkiem, jest to, że do takiej sierści łatwo przyczepiają się nasiona roślin, kulki ostu, igły, resztki liści i błoto, gdy pies bobruje w zaroślach i szuwarach. Wadą szaty krótszej, bez podszerstka, jest natomiast to, że psy z taką szatą są mniej odporne na zimno, ponadto niekiedy są niżej oceniane na wystawach.